11:29
На Точак
Критична маса е инспирација сама по себе. Секое возење до сега успеало да створи некоја приказна. Дали ќе остане момент кој некој си го фатил само за себе додека возел или ќе биде муабет со некого кој ќе доведе до нешто трето... Некои приказни си остануваат лични, но секогаш има по некоја за која дознаваме.
Во случајов, збирот на повеќе лични размислувања на еден уметник го интегрираа проектот „Критична маса ~ Првиот бран“, како концепт од циклусот „Критична маса“, инициран од лична рефлексија, поттикната од урбан настан, проследен со велосипедско движење, како дел од поголемо глобално движење во главниот град Скопје.
Во случајов, збирот на повеќе лични размислувања на еден уметник го интегрираа проектот „Критична маса ~ Првиот бран“, како концепт од циклусот „Критична маса“, инициран од лична рефлексија, поттикната од урбан настан, проследен со велосипедско движење, како дел од поголемо глобално движење во главниот град Скопје.
На КМ 11 имавме среќа да дознаеме за работата на Димче Димески. Во неврзан муабет ни раскажа дека подготвува изложба со инсталации инспирирани директно од првата Критична Маса, мај 2012. Самиот проект претставува дел од поголем проект, од циклус концепциски поставен, планиран да се реализира во повеќе фази и правци, со што би се довело до негово целосно заокружување.
Непосредно пред изложбата која ќе се отвори на 4-ти септември во Чифте Амам седнавме на краток разговор со Димче. (линк до настанот)
1. Што беше толку посебно во настанот што те инспирираше да му посветиш изложба?
Што беше посебно? Да речеме дека беше спонтано - не беше спонтано, туку беше со намера. Но некако како да имаше ефект на спонтаност, на нешто без задни намери. Кога го видов тој евент што ми го прати еден другар јас искрено не очекував многу, бидејќи живееме во едно индолентно, незаинтересирано и летаргично општество, сите се скроз незаинтересирани, и не може да се покрене никаква критичност, критична маса на народ за да се мрднат работите. И кога дојдов на настанот кога видов толку собрани луѓе, се воодушевив. Кога видов група на луѓе кои што во друга прилика би се исколеле меѓу себе, бидејќи едни со други не се трпат, различни групи на луѓе, стари и млади, различна старосна група, расна поделба, политичка... на секаков начин разделеност, овојпат преку овој настан сите беа заедно. Сите го возеа патот.
2. Те инспирира ли возењето точак? И возењето точак во Скопје?
Па нормално дека ме инспирира, па јас сум постојано на точак.
3. Мислиш ли дека има простор за повеќе уметност во вело-културата во Скопје?
Има мислам доста простор, само што треба да се покаже иницијатива. Има доволно критична маса за да се покрене иницијатива, ама сепак оние кои се дел од критичната маса, што возат точаци низ градот, што ја почитуваат вело-културата, тие немаат доволно моќ да ги покренат работите бидејќи самите моќници знаеме какви се и како се движат.
4. Може ли да ни кажеш некои детали за инсталациите: какви материјали користиш, какви композиции, зошто се одлучи за вакви техники?
Пред се јас многу ја истражувам линијата и експерименталниот цртеж, тоа моментално ми е приоритет. Меѓу другото, кога се вратив од првата критична маса во Скопје бев воодушевен, едноставно седнав и не можев да се воздржам ни 5 минути, сакав штом стигнам дома одма да направам скици на целиот настан, бидејќи јас немав време да сликам и се нервирав зашто не земав ни апарат ни камера ... ништо. Крајот беше врвот и меѓу другото тоа е она што најмногу ми остави впечаток и тоа и го исцртав. Видов дека самиот експериментален цртеж всушност испадна многу добро. Почнав уште еден и уште еден и уште еден, направив цела низа на експериментални цртежи и едноставно се решив и си реков зошто всушност да не ја опфатам оваа тема. Оваа тема отвара доста простори, доста големи хоризонти. Прво самото тоа што ние се движиме со сопствена енергија, со тоа имаме и повеќе енергии кои ги придвижуваме и заедно обединети... тие придвижуваат уште поголема енергија. А крајот никогаш не се знае дали ќе биде позитивен или негативен, дали ќе има исход, дали ќе нема исход.
.png)
За материјалите - кога почнав да употребувам молив и хартија, експериментирав исто така и со потег на жица, која исто така е буквално линијата, цртежот. И почнав да виткам жици. Јас и претходно имав разработено други актови со жица, и си реков ајде да ги поставам во позиција со жица актовите во позиција на возење на точаци. Но тоа е всушност доста комплицирано и доста тешко бидејќи бара други движења друга поставеност, статика и сето тоа... Исто така користев и жица и плексиглас, чиста и едноставна реализација. Почнав да користам и конектори бидејќи самиот момент критична маса Скопје и урбаниот момент што таа го доловува, бидејќи во големите градови се случуваат големите нешта, почнав конекторите да ги користам со илузија на сенки од згради, односно како ние сме конектирани со градот, сите ние зависиме од градот и колку може да влијаеме ние на градот, и колку градот зависи од нас но исто така и колку ние можеме да бидеме независни од градот.
5. Што значи првиот бран?
Јас мислам дека тоа што се случи беше прва иницијална каписла за нешто многу поголемо. Ги преземав точаците, тркалата и спиралата, а претходно имав интересирање за енергијата, за различните аспекти на животот. Ова ми поттикна уште поголеми размислувања и меѓудругото јас го најавувам првиот бран како нешто многу поголемо од ова со точаците. Дали самата свест на луѓето ќе се зголеми и ова со точакот ќе предизвика поголеми нешта не знам, но ова е за мене иницијалната каписла на позитивни промени.
.png)
6. Што е неопходно за да започне бранот на позитивни промени? Како да се поттикнат луѓето на поактивен однос кон стварноста?
Некои работи не можеме преку ноќ да ги создадеме или предизвикаме. Едноставно треба ние да се вложиме самите во себе колку можеме и умееме.
7. Дали мислиш дека чиста иницијатива и искрена намера е приоритет број еден за некоја ваква акција од урбан тип да успее?
Да и не само од урбан тип туку општо. Никогаш не се знае крајниот резултат, ние можеме само да претпоставуваме и да се надеваме. Но главната работа е што се поттикнува нешто и со тоа ние си ја завршуваме својата работа и својата желба. Тоа покажува што сакаме да постигнеме. Поточно ефектот на пеперутката. Значи ако негде на другата страна од светот замавне пеперутката, на другата страна од светот има ураган. Така да ние ова што го правиме тука, сигурно ќе има некој импакт. Може нема да се случи одма, нема да даде резултати одма, ќе очекуваме брзи резултати, но тие не доаѓаат така лесно. Но јас сум оптимист и верувам.
.png)
8. Дали би сакал утре да видиш што поголем број луѓе кои ќе дојдат на твојата изложба да дојдат со точаци ?
- Да, да како не! И би им порачал што повеќе да конзумираат уметност, современа ликовна уметност, и да видат еден интересен и поинаков субјективен пристап на доживување на нештата, меѓу кои и овој урбан настан. Се надевам дека преку мојата инсталација ќе успеам да ја пренесам енергијата што ја доживеав јас на тој настан и врз луѓето што се дојдени на изложбата.
9. Дали доаѓаат луѓе на изложби со точаци?
До сега ретко, можеби двајца, тројца поединци, некои ептен љубители на точаци, но не сум видел поголема група на точаци на изложба. А ова мислам дека би било баш интересно, надоврзување на концептот, кое ќе ги иницира да доаѓаат. Има минијатура или дело кое ќе ги презентира нив, меѓу другото самата критична маса, како и луѓето воопшто, а исто има и луѓе кои се дел од целиот концепт кои доаѓаат на самата изложба и тоа со намера, со некоја мала рута, вонредна рута и нешто слично. Да, а баш би било интересно на ликовен настан да се дојде со точаци, односно да има критична маса или еден вид поврзување на повеќе светови.
